Naai de massa, vul de kassa

Hoe belemmer je economische groei

Column Jos de Jong - De afgelopen jaren is het moeilijk toeven voor bedrijven en consumenten om zich staande te houden als gevolg van het onbelemmerd en desastreus verhogen van prijzen ter verhoging van de feestvreugde van de schatkist: de lachende derde! Zo ging de BTW even lekker omhoog, ging de assurantiebelasting van 7,7% in 2008 in 2011 omhoog naar 9,7% en in 2012 tot 21%, lopen de benzineprijzen (44% voor de Staatskas) de klauw uit en verhoogt men zelfs de verkeersboetes omdat het aantal overtredingen als gevolg van bewustwording van verkeersdeelnemers, lager uitvalt dan is gebudgetteerd (niet elke ezel stoot zichzelf twee keer aan hetzelfde been).

Toch echter leidt de realisatie van alle kostenverhogende Haagse ideeën niet tot de gewenste triomfen en dus boort men andere kanalen aan ter compensatie van niet behaalde staatskasresultaten.

Hoe krijg je geld binnen om tekorten te compenseren en hoe krijg je de Staatskas op orde?

Ten tijde van een crisis zoek je naar oplossingen om het begrotingstekort dat je als ‘ambtenarengroep’ mede hebt veroorzaakt door oa banken niet te controleren, terug te brengen naar een niveau dat je als ‘bestuurder’ van de natie rechtvaardig acht. En dus voer je een bezuinigingsbeleid in, dat echter ongeloofwaardigheid met zich meebrengt omdat dit niets met bezuinigingen te maken heeft. Bezuinigen door het verhogen van prijzen heeft niets met bezuinigen te maken. Bij bezuinigingen geef je als burger minder uit. De Staat echter verhoogt de prijzen waardoor je als burger nóg minder kunt uitgeven en wordt gestraft voor mismanagement als gevolg van desastreus beleid (met o.a. geldfourneringen aan Europse landen die er een zootje van maken) waarvan men véél te laat de consequenties heeft overzien. Maar, met oogkleppen op, zié je ook weinig, laat staan dat je optimaal kunt waarnemen wat er in je omgeving nu eigenlijk allemaal gebeurt. En áls je het dan eindelijk ziet, dan ben je te laat en ben je als Staat gedwongen de meest bizarre verhogingen door te voeren of nieuwe belastingen in te voeren.

Wanneer mensen banken beroven, gaan ze naar de gevangenis. Wanneer banken mensen beroven, krijgen ze een bonus. Als je geld nodig hebt moet de gewone burger harder werken, minder uitgeven en de knip op de beurs houden. Diefstal is voor burgers niet toegestaan; daarvoor beland je in de bak. Bij banken en sommige andere instellingen werkt dat niet zo. Gaan zij aan de haal met geld van hun klanten en krijgen de ‘leiders’, voordat een bank omvalt, eerst hoge bonussen, dan compenseert de Staat die zo’n beslissing justificeert. Wat men nu met het regeerakkoord wil uitvoeren, riekt ook verdacht veel naar (voorde Staat ongestrafte) diefstal en betekent onterechte, desastreuze verhogingen van de uitgaven van de consument.

De stevige ballen van Rutte (sinds kort de onbetwiste ‘Nivelleringskoning’) zijn verdwenen omdat hij zich, waarschijnlijk ter behoud van zijn post als MP, heeft laten ringeloren door een partij die altijd zijn tegenstander was. De nivelleringsdrift viert hoogtij en de langzamerhand misselijkmakende inkomensafhankelijkheid is een politiek spinsel waarvan in de verkiezingsprogramma’s weinig gewag werd gemaakt.  De goede man, hoe sympathiek ook (dat meen ik echt), heeft fors ingeboet, heeft nota bene zijn paradepaardje – “aan de hypotheekrente wordt niet getornd” – laten varen (hoe ‘verkoop’ je dit aan de jongere generatie die nu helemáál geen huis meer kan kopen), is akkoord gegaan met abominabele verhogingen voor de zorg en heeft aldus laten blijken helaas toch over minder goede onderhandelingskwaliteiten te beschikken dan hij zijn achterban altijd deed vermoeden. Is hij wel evenwichtig bezig geweest! Heeft hij wel nagedacht aan de enorme consequenties van bv de zorg terwijl ook de zorgtóeslag nog eens verdwijnt. Zou hij, als hij over een minder goede gezondheid beschikt, zèlf wel tevreden zijn met de zorg die aan hèm wordt verleend als dat nodig is?  Of is dat, gezien zijn wellicht betere financiële situatie, verder geen probleem zoals dat voor minder bedeelden wèl een probleem is.

Modale inkomens zijn de klos en gaan, zoals we de laatste tijd veel hebben kunnen lezen, de kosten van de crisis betalen. Zij gaan de prijs betalen en zij die iets meer verdienen dan modaal zijn wellicht beter af als ze minder hard gaan werken. Het regeerakkoord slaat geen brug maar gaat over de rug van de belastingbetaler die daardoor nóg meer de hand op de knip houdt waardoor de economische groei eerder wordt gestagneerd dan gestimuleerd.

Een economie valt of staat m.i. met koopkracht, koopgedrag en besteding van geld en niet door oppotting of door het bewaren van geld in een ouwe sok. Er wordt nu dus nóg minder gekocht, omzetten dalen, bedrijven bezuinigen, ontslaan personeel of gaan failliet  en móeten personeel ontslaan waarvoor weer WW-geld moet worden betaald. Hoe gaan we dat oplossen? WW-premie dan maar verhogen voor degenen die wel een baan hebben? Banen liggen  niet meer voor het oprapen; mensen blijven ca. 2 jaar in de WW, belanden daarna op bijstandsniveau en worden daarom gedongen te solliciteren op willekeurig wat voor baan die dus in de meeste gevallen niet overeenkomt met de kwaliteiten die hij of zij eerst benutte bij het uitoefenen van bijvoorbeeld een verantwoordelijke en/of zeer specialistische baan.

De ‘anti-groeimaatregelen’ zoals verwoord in het huidige regeerakkoord, leiden door lagere bestedingspatronen eerder tot lagere consumptie en wellicht verdere economische afbraak. Waar zadelt het komende kabinet met het ‘ongelooflijk goed doordachte’ regeerakkoord ons eigenlijk allemaal mee op? Dit kan toch niet! Hoe ‘verkoop’ je dit aan de jongere generatie, mensen die aan de basis staan van de toekomst c.q. de toekomst zijn, terwijl ze worden geconfronteerd met fundamenten (doordacht door wijze Haagse bestuurders) die hun toekomst nadelig beïnvloeden. Wat voor toekomst geef je hen?

Dat de nabije toekomst niet rooskleurig is weten we allemaal, maar “naai de massa en vul de kassa” is daar niet de oplossing voor.