Door Jos de jong - NLMagazine Infrastructuur, Verkeer & Vervoer - Zo’n twee jaar geleden reed ik ergens in the middle of nowewhere door het fraaie Franse landschap en kwam plotseling terecht op een aantal groots uitgevoerde rotondes.
‘Waar zijn die nu voor nodig”, vroeg ik me af. “Er is hier geen kip te zien”. Het antwoord liet op zich wachten tot het afgelopen jaar toen ik constateerde dat diezelfde rotondes door veel verkeersdeelnemers werden gebruikt, deelnemers die twee jaar geleden in geen velden of wegen te bespeuren waren. In de tussenliggende periode waren er vele woningen en grote bedrijven in de directe omgeving van die rotondes gebouwd en heerste er een enorme maar veilige verkeersbedrijvigheid. “Wat perfect georganiseerd”, dacht ik. “Eerst infrastructuur aanleggen en dan pas bouwen”.
In Nederland doet men dat vaak anders.” Eerst bouwen en dan pas nadenken over de infrastructuur”. Wordt er ergens iets gebouwd of legt men de laatste hand aan een nieuw bouwproject, dan blijkt dat men vaak niet (of niet goed) heeft nagedacht over de inherente noodzakelijke infrastructuur. Eerst bouwen dus en dan pas denken, met alle kwalijke gevolgen als storende files, wrevel en irritatie tot gevolg.
Heemstede volgt teneur
Ook in Heemstede is deze teneur helaas zichtbaar. Neem het industrieterrein nabij de Cruquiusweg, de eerst zo fraaie en redelijk rustige entree van Heemstede als je vanuit Hoofddorp het dorp inrijdt.
Rondom dit gebied bevindt zich een aantal ondernemingen en kantoren, de gemeentewerf, een kinderdagverblijf en de voetbalvereniging HBC, een omgeving die dagelijks door werknemers, klanten, brommers, motoren, ouders die hun kinderen halen en brengen bij het kinderdagverblijf, sporters en (schoolgaande) fietsers moet kunnen worden bereikt. Dagelijks leidt deze complete verkeerschaos ’s morgens en ‘s avonds tot schrikbarende taferelen, ongelukken en hele nare files. Kris-kras slingeren auto’s, motoren, brommers, fietsers en voetgangers door elkaar, gunnen elkaar weinig tot geen ruimte, nemen (terecht of onterecht) voorrang omdat men anders nóg langer moet wachten met alle angstige taferelen vandien.
Helemáál te gek is het op de woensdagmiddag als er op HBC de hele middag wordt getraind door de jeugd. Auto's rijden af en aan en laveren door het onrustige verkeer heen, HBC-bezoekers schieten zonder te kijken de weg op omdat het licht op groen springt (terwijl ze nog op de uitrit van HBC staan), schoolverlatende fietsers komen in de verdrukking en brommers en scooters scheuren overal riskant tussendoor. Kortom het is er een levensgevaarlijke drukte.
Door de verkeerslichten zou je juist denken dat gevaarlijke situaties worden uitgesloten en dat het verkeer in goede banen wordt geleid, maar vreemd genoeg dragen ook deze stoplichten niets tot heel weinig bij aan een betere verkeerssituatie en extra veiligheid. Sterker nog, het lijkt alsof de problemen met de dag groter en onoverzichtelijker worden. Er zijn reeds de nodige ongelukken geweest, auto’s total loss (waaronder ook ooit de mijne), fietsers (waaronder mijn buurvrouw) die regelmatig ondersteboven worden gereden, brommers die overal tussendoor proberen te glippen, het is te grijs voor woorden dat hier niets aan wordt gedaan. Het aantal ongelukken zal alleen maar verder toenemen als er niet snel adequaat actie wordt ondernomen.
Of wacht de gemeente pas totdat het eerste dodelijke slachtoffer valt!
Enige tijd geleden heb ik de voor de Openbare Ruimte verantwoordelijke Heemsteedse wethouder gevraagd om polshoogte te komen nemen. Het maken van een afspraak was bepaald niet eenvoudig; zij heeft het altijd heel erg druk, maar na de nodige weken was het vorig jaar dan eindelijk zo ver. De wethouder had gelukkig oog voor de problematiek en zag tot haar ongenoegen hoe verkeersdeelnemers in enorme problemen raakten en op allerlei manieren probeerden mogelijke ongelukken tot een minimum te beperken.
Fijn dus dat de wethouder ook inzag dat er iets moest gebeuren. Maar, de inmiddels bekende Heemsteedse ambtelijke en vrijwel standaarduitspraak ‘helaas hebben we hier als gemeente geen geld voor’, gooide opnieuw roet in het eten. Haar vervolgens aan mij gestelde nogal merkwaardige vraag “Wat denk je, zou het een idee zijn om de OZB te verhogen om dit kruispunt veilig te maken”, toonde m.i. een redelijke incompetentie aan van de wethouder. Wat is dát nu voor een vraag! “Héél Heemstede laten betalen voor de oplossing van een sterk lokaal probleem, kan m.i. echt niet”, was mijn antwoord.
Na een uurtje kijken wie er allemaal bijna onderuit werden gereden, namen we afscheid van elkaar nadat de wethouder meldde dat zij momenteel helemaal niets kan doen, maar dat zij dit project in 2026 ‘op de rol’ zou zetten. Tot aan die tijd gebeurt er dus helemaal niéts.
Inmiddels zijn we weer de nodige maanden en diverse ongelukken verder, maar het project kan in de gemeente niet naar voren worden gehaald, want ‘er is geen geld’…… Hopelijk in 2026 dus wel!
Laten we hopen dat er tot aan die tijd niet al te veel slachtoffers vallen op dit nare kruispunt.
