Column Jos de Jong : "Goeie morgen, waarmee kan ik u helpen?" Onze grote tuin heeft een hek en een fors begroeide heg met naast de brievenbus de bel en intercom. "Jan Teksgraaier van de hondenbelasting, ik kom even informeren of u een hond hebt".
Column Jos de Jong : "Goeie morgen, waarmee kan ik u helpen?" Onze grote tuin heeft een hek en een fors begroeide heg met naast de brievenbus de bel en intercom. "Jan Teksgraaier van de hondenbelasting, ik kom even informeren of u een hond hebt".
Komen die Haagse graaipolitici nu ook al aan de deur om belasting te innen, vraag ik me af? Het moet niet gekker worden. "Ik heb geen hond", zeg ik en wil de intercom afsluiten. "Mag ik toch even uw tuin inkomen?"
Enige achterdocht maakt zich van mij meester; immers, de laatste tijd bellen er schijnbaar de gekste mensen aan met de meest wilde suggesties. Het zijn schijnbaar vooral enige Ierse klusjesmannen die 'gespecialiseerd' zijn in het vervangen van daken en dakpannen. Is deze man soms een van die handlangers die de laatste tijd oudere Nederlandse burgers het leven zuur proberen te maken? Is nu Heemstede soms aan de beurt?
"Waarom? Ik zeg u toch net dat ik geen hond heb". "Ik wil toch even controleren", meldt de man. Wat een rare vogel, denk ik, maar besluit toch het hek te openen. Stel je voor dat het daadwerkelijk iemand is van onze Haagse vriendendienst en dat ik een aanslag krijg omdat ik de deur niet heb opengedaan. Dan moet ik daarna weer gaan bewijzen dat ik inderdaad geen hond heb en hoe doe je dat tenslotte! Hoe bewijs je nu dat je géén hond hebt? Dat kost weer uren bellen, schrijven, ongeloof en veel irritatie. Aan dat soort onzin heb ik helemaal een broertje dood en doe dus het hek open.
Een snelle man, serieuze bril, ernstig kijkend, een beetje verontwaardigd omdat ik het hek niet direct open deed, stapt met vlotte tred de tuin in, struikelt in zijn haast deels over de bielzen afstap en valt bijna letterlijk met de deur in huis. Hij kijkt me nauwelijks aan en herhaalt, na het even snel showen van een badge: "Ik ben Jan de Teksgraaier en wil weten of u een hond hebt. Dus, hééft u een hond?" Opnieuw antwoord ik ontkennend. Jan kijkt mij wat achterdochtig en met bespiedende kleine oogjes aan en vraagt: "Mag ik even binnen kijken?" Nu breekt mijn klomp. Een of andere wildvreemde in huis laten, ook al beweert hij van de hondenbelasting te zijn, gaat me een beetje ver. Je weet maar nooit wie je in huis haalt en wat daadwerkelijk de reden van zijn komst is; zijn badge heb ik ook niet echt goed bekeken. "Wel Jan, dat lijkt me overbodig. Ik meld je al drie keer dat ik geen hond heb en dat lijkt me genoeg."
Jan kijkt mij diep in de ogen, speurt even slinks langs mij heen de gang in, doet ongetwijfeld zijn oren wijd open om gesnuffel of zacht geblaf te horen, wordt zich bewust van de stilte, hoort alleen geruis van de bomen, constateert ongetwijfeld dat ik inderdaad geen hond heb, kijkt me nogmaals doordringend aan, draait zich plots met een snelle 'Goede middag verder' om, struikelt weer bijna over de bielzen, rènt bijna de tuin uit alsof hij targets moet scoren om 'zwarte' hondeneigenaren op te sporen, door het hek en is verdwenen.
Ik sta een beetje perplex , denk nog wat na zo staande in de voordeur en besluit toch even te kijken waar Jan is gebleven, waar hij nu weer ter controle aanbelt en loop naar het hek. Vreemd, van Jan geen enkel spoor meer in de straat. Opgegaan in smoke! Waar is hij toch gebleven? Geen idee en nooit meer gezien. Vreemde snuiters, die hondenbelastinginners, of was het toch iemand anders.....
