023 Haarlem Maatschappij - Er zit soms een onverwacht pareltje tussen de sprekers. Bright O. Richards (48), voor velen een onbekend spreker, was op 1 maart jl. de gastspreker. Hij zou tijdens zijn verhaal, dat van links naar rechts schoot, de ruim opgekomen sponsoren spontaan laten mee schreeuwen en het andere moment in diepe stilte achterlaten.
Rick Claus verving Henk Uildriks als inleider en deed dat op zijn geheel eigen wijze. Na wat gestoei met de standaard van de microfoon en het licht, kon hij melden dat wat hij kon Henk niet kon en omgekeerd. Rick moest haast maken, want volgens de informatie die hij had verzameld valt Bright altijd om acht uur in slaap.
Bright vertelde dat hij in Nijmegen een bezienswaardigheid was omdat hij, als neger, lang op Hollandse klompen liep. In Liberia, het geboorteland van Bright, genoot hij bekendheid als schrijver en acteur van een soapserie op TV.
Dat gegeven zou, naar later bleek, zijn leven redden. Bright begon zijn verhaal met het inburgeren in Nederland. De uitspraak van de H en de G gaf de nodige problemen. Hij testte met de aanwezigen de juiste uitspraak van Haarlem en Groningen. Gevolgd door een paar Afrikaanse kreten die massaal weden overgenomen door onze gasten. Nog niet eerder vertoont bij onze sponsorborrels, was dat de gast zelf ook twee gasten had meegenomen. Twee Syrische vluchtelingen betraden het podium. Met zijn Stichting New Dutch Connections wil hij vluchtelingen met oude en nieuwe Nederlanders verbinden. Eén van de Syriërs wilde profvoetballer worden, maar gaat nu voor sportmanagement. Hij hoopte op deze avond HFC-managers te ontmoeten, maar of dat is gelukt?
De lol moest plaats maken voor heel serieuze zaken. Hoe komt een Liberiaan opeens in Nederland terecht. Terug in de tijd van dictator/rebellenleider Charles Taylor (1948-heden) die momenteel een straf uitzit van 50 jaar in een Britse gevangenis. De niets ontziende rebellen moordden er flink op los. Bright was op zoek naar voedsel en vond na een dag of wat een hoopje rottende vis. Eenmaal thuis werd het door de familie in dank aanvaard. Rebellen hielden hem staande. In de zaal kon je nu een speld horen vallen. De rebellen gelastte hem zijn kleding uit te trekken. Het verhaal gaat dat als je iemand wilt doodschieten het slachtoffer beter naakt is, omdat een kogel wel eens tegen de kleding kan afketsen. Wachtend op het genadeschot passeerde er een man. Hij vroeg de rebellen, “weten jullie niet wie dit is”? “Het is Bright Richards die als Johnny één van de hoofdrollen speelt in een bekende soap”. Bright kon gaan, maar de angst van het moment blijft tot op de dag van vandaag. Hij wilde naar Canada maar kwam terecht in een toestel van de KLM naar Amsterdam. Hij maakte in Nederland kennis met het Groene Boekje.
Hij vroeg de aanwezigen “is Nederlands een makkelijke of moeilijke taal”. De zaal antwoordde makkelijk. Fout zegt Bright “het is gemakkelijk”. Wat hem opviel was dat niemand in Nederland naar zijn toekomst vroeg. Hij wilde naar de toneelschool en belandde op de Hogeschool voor Kunsten in Arnhem. Niet eenvoudig om teksten van voor 1800 te leren. Als bewijs dat hem dit toch gelukt is droeg hij een stukje uit het oeuvre van Vondel voor. In Nederland hoeft hij niet meer bang te zijn, zelfs niet in het donker. Met zijn gedachten dwaalt hij nog altijd af naar de met door bloed verzadigde aarde, en verschrompelde kinderen en verloren familieleden. Naast het schrijven, toneelspelen en ondernemen zet hij zich in voor lotgenoten die zich, net als hijzelf, ook in Nederland thuis moeten voelen. Een memorabele sponsoravond, en dat was het.
Eric van Westerloo
